از رنج ناگزیر
از روزهای تلخ
از راههای صعب
من خسته ام ز یاس
اما امید را صد بار برده ام تا پای چیرگی
هم بازگشته ام
هم دلشکسته ام
هم خسته ام ز ره
تنها مگر ز نو
در قلب تیرگی
نوری نشان کنم