جامعه موجودى زنده است ، موجودى كه متولد مى شود ، رشد مى كند و شايد روزى بميرد منتها عمر جامعه از ما آدم ها خيلى بيشتر است و روند تغييراتش بطئ تر از ما آدم هاست .
يك جامعه مثل ما آدم ها دچار بيمارى مى شود و درست مثل ما آدم ها گاهى به آموزش نياز دارد تا رفتارش بدوى و خام نماند ، آنچه باعث مى شود يك جامعه رشد نيافته باقى بماند تنبلى و مقاومت در برابر يادگيرى و لجاجت در پذيرش شرايط جديد است درست مثل كودكى كه مى خواهد هميشه بچه بماند . اگر آرزو داريم شرايط زندگيمان بهبود پيدا كند بايد در برابر اصلاح جامعه مان احساس مسئوليت داشته باشيم و رفتارهاى اشتباه جمعى را ساده نگيريم .
بايد قادر باشيم دليل رفتارهاى جمعى را تحليل كنيم و بفهميم در پس هر كنش جامعه چه نياز برآورده نشده اى وجود دارد